Lęk separacyjny u psa jest jednym z najczęściej spotykanych zaburzeń behawioralnych bardzo trudnych do opanowania zarówno dla opiekuna, jak i samego psa. Jest też częstą przyczyną oddawania psa do schroniska, co w ogóle jest niedopuszczalne.
Pies nie jest uszkodzoną zabawką, tylko żywym stworzeniem kochającym całym sercem, odczuwającym strach, niepokój i stres. Stworzeniem, które ufnie liczy na miłość, zrozumienie i pomoc ze strony opiekuna.
Niemniej jednak notoryczne niszczenie domowego sprzętu i brak wiedzy oraz umiejętności prowadzących do opanowania lęku separacyjnego są często powodem podjęcia decyzji o pozbyciu się psa jak starego mebla. I szczerze mówiąc, nienawidzę takiego kompletnego braku odpowiedzialności ze strony opiekunów, którzy nie podejmują prób walki z psim lękiem, tylko pozbywają się problemu.
Z lękiem separacyjnym można wygrać, trzeba tylko z nim walczyć! Choć nie jest to prosta walka. Niemniej zupełnie możliwa do wygrania.
Podobnie jak problemy psa zwiazane zagresją o czym się dowiesz z sekcji „Agresja psa problemem do opanowania.”
Lęk separacyjny u psa jest bardzo silnym zaburzeniem lękowym. Pies odczuwa wówczas bardzo silny strach przy braku w jego otoczeniu opiekunów lub przy samodzielnym pozostaniu w domu.
Z tej sekcji dowiesz się...
Lęk separacyjny u psa, objawy
Konsekwencją tak silnego stresu są nierzadko takie zachowania, jak:
- Notoryczne szczekanie i wycie.
- Brak koncentracji.
- Problemy ze snem.
- Szybkie i płytkie zianie świadczące o silnym zdenerwowaniu.
- Napięcie mięśniowe.
- Silne ślinienie i nerwowe oblizywanie.
- Nadwrażliwość na ból.
- Niszczenie sprzętu domowego.
- Załatwianie potrzeb fizjologicznych na meblach i w innych niedozwolonych miejscach.
- Brak apetytu i pragnienia.
- Biegunka.
- Nadpobudliwość.
- Zachowania destrukcyjne jak wygryzanie sierści, a nawet samookaleczenie.
Lęk separacyjny u psa. Przyczyny
Przyczyn lęku separacyjnego jest całkiem sporo. Jednym z najczęściej spotykanych przypadków jest lęk separacyjny u psów adoptowanych ze schroniska. Jest to związane z bagażem traumatycznych przeżyć psiaka i odbieraniem przez niego sytuacji, w której pozostaje sam jak kolejnego porzucenia. Ten typ lęku separacyjnego wymaga długofalowej pracy z psiakiem i mozolnie, ale przede wszystkim cierpliwie powtarzanych ćwiczeń do czasu aż nauczy się akceptować samodzielne pozostawanie w domu.
Ponadto do przyczyn pojawienia się lęku separacyjnego należą również uwarunkowania genetyczne. Nieprawidłowa socjalizacja lub jej całkowity brak jeszcze w wieku szczenięcym. Zbyt duża zażyłość z opiekunem i nadmierne przywiązanie. Nagłe zmiany w życiu psiaka, których nie jest on w stanie zrozumieć. I przebyte choroby.
Lęk separacyjny jak leczyć
Chcąc pomóc psiemu przyjacielowi przezwyciężyć lęk przed samodzielnym pozostawaniem, należy przede wszystkim uzbroić się w olbrzymie pokłady cierpliwości. Lęk separacyjny leczy się przede wszystkim systematycznymi i żmudnymi ćwiczeniami prowadzącymi do opanowania strachu.
Z kolei w leczeniu, ćwiczeniami jedyną drogą do sukcesu jest metoda tzw. ”małych kroczków”. Co jest bezsprzecznie olbrzymim wyzwaniem dla opiekuna. Niemniej jednak jest to też niebagatelnie wielkim wyzwaniem dla psiaka. Jednakże tylko konsekwentne, długotrwałe ćwiczenie jest drogą do sukcesu opływającego w harmonię i wzajemne zrozumienie.
Lęk separacyjny u psa, ćwiczenia
W początkowej fazie ćwiczeń uczymy naszego “psiego kumpla” tolerowania dźwięków, które kojarzą się mu z wyjściem opiekuna z domu. Ćwiczenie polega na chodzeniu po domu przez jakiś czas w butach wyjściowych. I systematycznym powtarzaniu tychże spacerów.
W kolejnym kroku do spacerów w butach należy dołączyć brzękanie kluczami. Natomiast po osiągnięciu spokojnej akceptacji spacerowania opiekuna po domu w butach i z kluczami do spacerów po domu dołączamy dodatkowo przenoszenie z jednego pokoju do drugiego torebki lub plecaka. Wszystkie powyższe czynności mają na celu oswojenie i odwrażliwienie psiego kumpla na bodźce kojarzące mu się z wyjściem opiekuna i z samodzielnym pozostaniem w domu.
Akcesoria treningowe
Kolejny etap ćwiczeń polega na nauce kojarzenia samodzielnego pozostawania w domu z przyjemnością. Do ćwiczeń należy przygotować matę węchową najlepiej taką jak modelTampere Modern Living.
Wykonana z wysokiej jakości polaru i dżerseju. Nietoksyczna i neutralna smakowo. Idealnie imituje poszukiwanie przysmaków na łące, trenując jednocześnie węch i umysł. Mata dostarcza wielu godzin atrakcyjnej zabawy, dzięki czemu psiak staje się bardziej zrównoważony.
Przysmaki najlepiej drobne jak Phil&Sons, kosteczki z płuca jagnięcego
Uwielbiane przez wszystkie psy bez wyjątku. Wolne od sztucznych barwników, aromatów i przede wszystkim konserwantów. W rozmiarze małym 1,5 cm x 1,5 cm. I większym wynoszącym 2,5 cm z 2,5 cm
Ćwiczenia rozpoczynamy od pokazania psu, jak doskonałą zabawą jest wyszukiwanie w macie i zjadanie ulubionych przysmaków. Dlatego w początkowej fazie ćwiczeń chowamy przysmaki w macie i spokojnie pozawalamy psu na zabawę w wyszukiwanie i pochłanianie przysmaków. Po kilku zabawach w wyszukiwanie łakoci, kiedy psiak zrozumie, na czym polega zabawa, można przejść do właściwego treningu.
W kolejnym kroku należy umieścić matę węchową w pomieszczeniu, które znajduje się z dala od drzwi wejściowych. Do maty chowamy oczywiście przysmaki tym razem pod nieobecność psiaka. Następnie zachęcamy psa do samodzielnych poszukiwań maty z przysmaczkami. Początkowo można mu nawet pomóc, naprowadzając go kilkoma dodatkowymi smakołykami na matę. W momencie, gdy psiak nauczy się samodzielnie wyszukiwać schowane smakołyki, można przejść do kolejnego etapu ćwiczeń.
Lęk separacyjny u psa, ćwiczenia
Polega on na wprowadzeniu przy rozpoczęciu wyszukiwania przysmaków przez psa komendy”zostajesz”. Ćwiczenie ma na celu nauczenie psiaka, że w trakcie zajęć z matą opiekun się nim nie zajmuje. Każde z ćwiczeń powinno chwilkę potrwać. Można rozpocząć samodzielne pozostawianie psa z matą od 5 do 10 minut, wydłużając stopniowo ten czas do 30-40 minut. Przy czym trening należy powtarzać dwa razy dziennie. Ćwiczenie ma bowiem na celu, nauczenie psiaka kojarzenia komendy “zostajesz” z samodzielnym pozostaniem, ale i atrakcyjnym dla niego zajęciem.
Następnym niezmiernie ważnym etapem drogi do osiągnięcia psiej samodzielności jest obniżanie psiego stresu przez dotyk w formie spokojnego masażu relaksacyjnego pupila. Jest to masaż kojący, którego zadaniem jest wyciszenie emocji psiaka. Zasady masażu są proste i co najważniejsze pozytywnie wpływają na funkcjonowanie psiego organizmu.
Przede wszystkim należy pamiętać, że momentem do przeprowadzania masażu są chwile, w których psiak jest już spokojny, a nawet lekko zmęczony przez co spokojniejszy.
Natomiast sam masaż polega na bardzo delikatnym uciskaniu psiej skóry przy jednoczesnym wykonywaniu ruchów kolistych o zasięgu jednej i jednej czwartej obrotu. Masaż należy wykonywać przy użyciu palców wskazującego, środkowego i serdecznego. Delikatnie masować przerywając zwykłymi czułymi głaskami, tak by po psiaku widać było zadowolenie z dotyku.
Ćwiczeń ciąg dalszy
Kolejny etap treningu polega na oswajaniu psa z izolacją. Ćwiczenie będzie wymagało zainstalowania w pomieszczeniu najbardziej odległym od drzwi wejściowych bramki rozporowej. W tej sprawie polecam szczególnie prostą w montażu i przede wszystkim niewymagającą wiercenia bramkę ograniczającą Savic Dog Barrier 2.
Dostępna w dwóch wysokościach 75 cm lub 107 cm. Z możliwością rozsunięcia co pozwala na zabezpieczenie wejścia o wymiarach od 75 cm do 84 cm. Ponadto konstrukcja bramki pozwala na połączenie aż czterech elementów dających łącznie zabezpieczenie dla przejść do 112 cm szerokości.
Lęk separacyjny ćwiczenia. Kolejne etapy
Pierwsze ćwiczenia polegają na zamknięciu psa w pomieszczeniu za bramką z matą węchową i inną atrakcyjną zabawką. Zadanie opiekuna polega w dalszym etapie na spoczęciu po drugiej stronie bramki (z książką lub laptopem) i łagodnym przemawianiu do psa co jakiś czas. W tym ćwiczeniu chodzi o pokazanie psiakowi, że izolacja nie jest niczym strasznym, a nawet może kojarzyć się z przyjemną zabawą. Ćwiczenie należy powtarzać do czasu, aż psiak bezproblemowo będzie pozostawał w pomieszczeniu za bramką. Dopiero po opanowaniu tego etapu można przejść do kolejnych etapów ćwiczeń.
Polegają one na stopniowym odsuwaniu się opiekuna od bramki o bardzo niewielkie odległości. Początkowo o pół metra do czasu wyćwiczenia spokoju, potem o kolejne pół metra i tak dalej. Budując “maleńkimi kroczkami” w psiaku umiejętność zostawania samemu. Dopiero kiedy uda się osiągnąć etap, w którym pies zachowuje się spokojnie pomimo oddalenia opiekuna o kilka metrów, można podjąć próby wychodzenia do innego pomieszczenia. Oczywiście początkowo na krótkie chwile stopniowo coraz bardziej wydłużane. Przy czym ten etap może wymagać większej ilości czasu i cierpliwości, ponieważ jest on dla psa dosyć trudny. Dopiero w momencie, gdy psiak będzie w stanie spokojnie pozostawać za bramką przez dłuższą chwilę bez obecności opiekuna w zasięgu wzroku można wprowadzić najtrudniejszy etap treningu polegający na przymykaniu drzwi. Jest to najtrudniejszy element ćwiczeń, ponieważ jest to moment, w którym pies pozostaje w całkowitym odcięciu od opiekuna, ucząc się, że momenty separacji i samodzielnego pozostawania nie muszą oznaczać dramatu.
Cierpliwość, cierpliwość i jeszcze raz cierpliwość
Ważne, by kolejne etapy ćwiczeń wykonywać dopiero wówczas, gdy psiakowi uda się do perfekcji opanować poprzednie ćwiczenia. Ponieważ przy lęku separacyjnym metoda “maleńkich kroczków” jest jedyną prowadzącą do wspólnego sukcesu. I jakiekolwiek próby przyśpieszania postępów mogą całkowicie zaprzepaścić wypracowane dotychczas efekty.
Po osiągnięciu w miarę bezemocjonalnej reakcji ze strony psiaka w ćwiczeniach z samodzielnym pozostawaniem w pomieszczeniu za bramką można podjąć próby chwilowego opuszczania mieszkania przy swobodnym pozostawieniu psa na terenie całego domu. I w miarę postępów wydłużania chwil nieobecności.
Niemniej, jednak jeżeli którykolwiek z etapów treningu jest dla “psiego kumpla” za trudny do wykonania należy zatrzymać trening na zadaniach możliwych do realizacji przez psa. I trenować do czasu, aż uda się osiągnąć zamierzony efekt.
Lęk separacyjny u psa- jak długo trenować?
Opanowanie lęku separacyjnego u psa jest niesamowicie trudnym wyzwaniem, wymagającym od opiekuna wspięcia się na wyżyny cierpliwości. Pierwsze efekty ćwiczeń mogą być bowiem zauważalne dopiero po dwóch, trzech tygodniach. W przypadku niektórych psów poprawa może zająć nawet sześć do ośmiu tygodni. Niemniej jednak lęk separacyjny u psa można opanować. Jednakże, jeżeli pomimo treningów po dwóch, trzech miesiącach nie jest zauważalna żadna poprawa w zachowaniu psiego przyjaciela, niezbędna może okazać się pomoc behawiorysty. Zwłaszcza w przypadku psów adoptowanych ze schroniska, które mogły doświadczyć w dotychczasowym życiu wielu traumatycznych przeżyć, a które jak nikt inny zasługują na olbrzymie pokłady miłości i wspaniały dom.
Lęk separacyjny może też rodzić szereg innych problemów. Chętnie pomogę je rozwiązać jeżli napiszesz mi o nich. Skontaktuj się ze mną mailowo pod adresem: kontakt@psykotyimy.pl. Przez zakładkę „Kontakt” umieszczoną w prawym górnym rogu strony. Ewentualnie skorzystaj z formularza poniżej. Z pewnością nie zostawię Cię bez pomocy:)
